ریزش مو در بیماران ام‌ اس؛ آیا این بیماری باعث طاسی می‌شود؟

مبتلایان به بیماری ام‌اس، علاوه بر چالش‌های جسمی و عصبی، ممکن است با تغییراتی در ظاهر خود نیز مواجه شوند که تأثیر روانی قابل توجهی دارد. یکی از این تغییرات، ریزش مو یا کاهش تراکم و کیفیت آن است که می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله عوامل دارویی، استرس ناشی از بیماری، یا تغییرات متابولیک بدن رخ دهد. اگرچه ام‌اس مستقیماً یک بیماری پوست و مو نیست، اما اثرات غیرمستقیم آن گاهی سلامت موها را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. در این مقاله، با نگاهی تخصصی به موضوع ریزش مو در بیماران ام اس، بررسی می‌کنیم که آیا این بیماری می‌تواند به طاسی منجر شود یا خیر، و چه اقداماتی برای بهبود سلامت موها در این شرایط توصیه می‌شود.

همچنین، نقش روش‌های نوین کاشت مو در بازگرداندن اعتماد به نفس افراد بررسی خواهد شد؛ از جمله خدمات تخصصی که در کلینیک کاشت مو دکتر نجف بیگی ارائه می‌شود، که با بهره‌گیری از تکنولوژی روز و تیم پزشکی مجرب، راه‌حلی مؤثر برای جبران ریزش مو در شرایط مختلف، از جمله بیماری‌های خاص، فراهم کرده است.

آشنایی با بیماری ام‌ اس

بیماری ام‌اس یا مولتیپل اسکلروزیس یکی از اختلالات پیچیده و مزمن سیستم عصبی است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت‌های عصبی حمله می‌کند. این حمله معمولاً به غلاف محافظتی رشته‌های عصبی که میلین نام دارد، آسیب می‌زند و باعث اختلال در انتقال پیام‌های عصبی بین مغز و سایر بخش‌های بدن می‌شود.

افراد مبتلا ممکن است با علائمی مانند بی‌حسی، ضعف عضلانی، مشکلات حرکتی، اختلالات بینایی یا حتی تغییرات خلق‌وخو مواجه شوند. این بیماری اغلب در دوران جوانی، به‌ویژه بین دهه سوم و چهارم زندگی، خود را نشان می‌دهد و زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به آن هستند.

با توجه به ماهیت غیرقابل پیش‌بینی ام‌اس، علائم آن می‌توانند متغیر و از فردی به فرد دیگر متفاوت باشند. به همین دلیل، شناخت اولیه و پیگیری درمان‌های مناسب نقش مهمی در کنترل روند بیماری و افزایش کیفیت زندگی بیماران ایفا می‌کند.

آیا بیماری ام‌ اس باعث طاسی می‌شود؟

بسیاری از افرادی که با بیماری ام‌اس زندگی می‌کنند، ممکن است در دوره‌ای از بیماری خود با ریزش مو مواجه شوند و این موضوع باعث نگرانی آن‌ها شود. اما واقعیت این است که ریزش مو به طور مستقیم از علائم بیماری ام‌اس محسوب نمی‌شود. در واقع، این بیماری تمرکز خود را بر سیستم عصبی مرکزی دارد و تأثیر مستقیمی بر فولیکول‌های مو یا چرخه رشد مو ندارد.

با این حال، برخی از داروهایی که برای کنترل ام‌اس تجویز می‌شوند، به‌ویژه داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی، می‌توانند منجر به ریزش مو به عنوان یکی از عوارض جانبی شوند. همچنین، فشارهای روحی و روانی ناشی از دریافت تشخیص بیماری، روند درمانی طولانی‌مدت، و نگرانی از آینده نیز می‌توانند باعث بروز ریزش موی ناشی از استرس شوند.

در مجموع، اگرچه خود بیماری ام‌اس مستقیماً منجر به طاسی یا ریزش مو نمی‌شود، اما شرایط جانبی مرتبط با آن می‌تواند بر سلامت موها اثرگذار باشد. توجه به مراقبت‌های تغذیه‌ای، کنترل استرس و مشاوره با متخصصان پوست و مو در بهترین کلینیک کاشت مو می‌تواند در مدیریت این وضعیت بسیار کمک‌کننده باشد.

انواع ریزش مو در بیماران ام اس

با اینکه ریزش مو به طور مستقیم یکی از علائم رایج بیماری ام‌اس نیست، اما برخی از انواع ریزش مو می‌توانند در افراد مبتلا به این بیماری مشاهده شوند. این نوع ریزش‌ها معمولاً به دلیل عوامل جانبی مانند فشارهای روانی، واکنش‌های خودایمنی یا تغییرات در وضعیت جسمی و هورمونی بدن رخ می‌دهند. در ادامه، با رایج‌ترین انواع ریزش مو که ممکن است در بیماران مبتلا به ام‌اس دیده شود، آشنا می‌شویم:

• ریزش موی سکه‌ای  (Alopecia Areata):

نوعی اختلال خودایمنی که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به فولیکول‌های مو حمله می‌کند و باعث ریزش مو به شکل تکه‌تکه یا سکه‌ای می‌شود. این نوع ریزش مو به طور خاص مختص ام‌اس نیست، اما در افرادی که به بیماری‌های خودایمنی مبتلا هستند، شیوع بیشتری دارد.

• ریزش موی (Telogen Effluvium):

این نوع ریزش مو زمانی رخ می‌دهد که بدن به دلیل فشار روانی، بیماری‌های شدید یا تغییرات هورمونی وارد فاز شوک می‌شود. در این حالت، تعداد زیادی از موها به‌طور ناگهانی وارد فاز استراحت (تلوژن) می‌شوند و در نتیجه، ریزش شدید اما موقتی اتفاق می‌افتد. در بیماران ام‌اس، این نوع ریزش می‌تواند پس از تشدید علائم بیماری یا در دوره‌های عود آن ظاهر شود.

این نکته حائز اهمیت است که تشخیص دقیق نوع ریزش مو باید توسط پزشک متخصص انجام شود تا بتوان راهکار درمانی مناسبی انتخاب کرد. همچنین مراقبت‌های تغذیه‌ای، کنترل استرس و انتخاب داروهای مناسب می‌تواند به بهبود وضعیت مو کمک کند.

چه عواملی می‌توانند باعث ریزش مو در بیماران ام اس شوند؟

اگرچه ریزش مو به‌طور مستقیم یکی از نشانه‌های بیماری ام‌اس محسوب نمی‌شود، اما بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری در طول درمان یا حتی در مراحل اولیه تشخیص، ممکن است دچار نازک شدن یا ریزش مو شوند. این مسئله می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله مصرف دارو، شرایط روحی و جسمی، یا حتی سبک زندگی فرد اتفاق بیفتد. در ادامه با مهم‌ترین دلایلی که ممکن است باعث ریزش مو در بیماران ام‌اس شوند، آشنا می‌شویم:

درمان‌های تعدیل‌کننده بیماری  (DMTs)

داروهای تعدیل‌کننده بیماری، از مهم‌ترین ابزارها برای کاهش سرعت پیشرفت بیماری ام‌اس و کاهش تعداد حملات هستند. این داروها با تأثیر بر سیستم ایمنی بدن، فعالیت‌های خودایمنی را کاهش می‌دهند. اما در کنار فواید درمانی، برخی از این داروها ممکن است عوارض جانبی داشته باشند که یکی از آن‌ها ریزش مو است.

اگرچه این ریزش مو معمولاً در ماه‌های ابتدایی مصرف دارو ظاهر می‌شود، اما موقتی است و پس از تطبیق بدن با دارو، معمولاً کاهش می‌یابد. مهم است که این وضعیت با پزشک در میان گذاشته شود تا بدون قطع درمان، مدیریت مؤثری انجام شود.

مصرف استروئیدها

استروئیدها معمولاً در زمان عود ناگهانی علائم ام‌اس تجویز می‌شوند تا التهاب سریعاً کنترل شود. این داروها تأثیرات قوی بر بدن دارند و یکی از عوارض جانبی احتمالی آن‌ها، نازک شدن یا ریزش مو است.
استروئیدها می‌توانند چرخه طبیعی رشد مو را مختل کرده و موجب ورود موها به فاز استراحت شوند. اگرچه این تأثیر در همه افراد رخ نمی‌دهد، اما در برخی موارد گزارش شده است. خوشبختانه این نوع ریزش مو نیز معمولاً موقتی است و پس از پایان مصرف دارو، رشد موها به حالت طبیعی بازمی‌گردد.

پیوند سلول‌های بنیادی  (HSCT)

درمان با پیوند سلول‌های بنیادی خون‌ساز (HSCT) یک روش پیشرفته برای توقف روند بیماری در موارد شدید ام‌اس است. این روش مشابه شیمی‌درمانی عمل می‌کند و به دنبال آن، سیستم ایمنی بدن به‌نوعی دچار تغییر  می‌شود.
به علت شدت درمان، معمولاً بیماران در طول فرآیند HSCT دچار ریزش کامل موهای سر و بدن می‌شوند. این ریزش مو عارضه‌ای رایج و قابل پیش‌بینی است. با این حال، پس از پایان دوره درمان و بازیابی بدن، موها معمولاً دوباره رشد می‌کنند. سرعت و کیفیت رشد مجدد مو به عوامل متعددی مانند ژنتیک، تغذیه، و سلامت عمومی فرد بستگی دارد.

استرس و فشار روانی

ام‌اس تنها یک بیماری فیزیکی نیست، بلکه چالش‌های روانی و احساسی زیادی را نیز به همراه دارد. دریافت تشخیص، نگرانی از آینده، نوسانات علائم و محدودیت‌های جسمی همگی می‌توانند باعث افزایش اضطراب و استرس شوند.

یکی از پیامدهای روانی که مستقیماً می‌تواند بر مو تأثیر بگذارد، ریزش موی ناشی از استرس یا تلوژن افلوویوم است. در این حالت، موها به‌طور زودهنگام وارد مرحله استراحت شده و در نتیجه، فرد دچار ریزش مو می‌شود. مدیریت استرس، مشاوره روان‌شناسی، و سبک زندگی سالم می‌تواند در کاهش این نوع ریزش مؤثر باشد.

رژیم غذایی و کمبودهای تغذیه‌ای

تغذیه سالم یکی از پایه‌های اصلی سلامت بدن و همچنین سلامت موهاست. کمبود مواد مغذی، ویتامین‌ها و مینرال‌ها می‌تواند موجب ضعف فولیکول‌های مو و کاهش رشد طبیعی آن شود.

در میان ویتامین‌ها، ویتامین D جایگاه ویژه‌ای دارد، چراکه هم در کنترل سیستم ایمنی و هم در سلامت مو نقش دارد. کمبود آهن، روی، و ویتامین‌های گروه B نیز می‌توانند عامل ریزش مو باشند. رژیم‌های سخت لاغری یا کمبود کالری به‌طور مستقیم به کاهش کیفیت رشد مو منجر می‌شوند. استفاده از مکمل‌ها با نظر پزشک می‌تواند به تعادل تغذیه‌ای کمک کند.

داروهای غیربیماری ام ‌اس

گاهی اوقات ریزش مو نه به دلیل ام‌اس و نه درمان‌های آن، بلکه به‌خاطر داروهای دیگر است که فرد به دلایل مختلف مصرف می‌کند. داروهای ضدافسردگی، داروهای هورمونی، داروهای تیروئیدی یا حتی برخی داروهای ضد فشار خون می‌توانند چرخه رشد مو را تغییر دهند.

در چنین مواردی، بهترین راهکار بررسی نسخه دارویی کامل توسط پزشک و متخصص پوست است تا منشأ اصلی ریزش مشخص شود. گاهی با تنظیم دوز یا جایگزینی دارو می‌توان این مشکل را کنترل کرد.

آیا ریزش مو در بیماران ام اس قابل بازگشت است؟

پاسخ به این پرسش که آیا ریزش مو در بیماران ام اس قابل بازگشت است یا نه، بستگی زیادی به نوع ریزش مو دارد. در بسیاری از موارد که ریزش مو ناشی از مصرف داروهای خاص باشد، احتمال برگشت رشد مو بالا است و با گذشت زمان و بهبود شرایط بدنی، موها مجدداً شروع به رشد می‌کنند. اما در موارد شدیدتر، مانند ریزش موی ناشی از درمان‌های تهاجمی نظیر پیوند سلول‌های بنیادی یا برخی شیمی‌درمانی‌ها، امکان بازگشت کامل موها همیشه تضمین‌شده نیست.

در چنین شرایطی، بسیاری از بیماران به دنبال راه‌حل‌های جایگزین مانند کاشت مو می‌روند. مراجعه به مراکز معتبر مانند بهترین کلینیک کاشت مو در الهیه می‌تواند گزینه‌ای مؤثر و ایمن برای بازگرداندن اعتماد به نفس و ظاهر طبیعی افراد باشد. مشاوره تخصصی در این مراکز به افراد کمک می‌کند تا بهترین روش را بر اساس نوع ریزش مو و شرایط جسمی خود انتخاب کنند.

بررسی تأثیر درمان‌های کنترل ام ‌اس بر ریزش مو

همانطور که پیش تر بیان شد، درمان‌های تعدیل‌کننده بیماری (DMTs) که برای کنترل روند پیشرفت ام‌اس تجویز می‌شوند، نقش مهمی در کاهش شدت حملات و بهبود کیفیت زندگی بیماران دارند. اما برخی از این داروها ممکن است عوارض جانبی موقتی یا بلندمدتی به همراه داشته باشند که یکی از آن‌ها نازک شدن یا ریزش مو است.

با این حال، آگاهی از داروهایی که ممکن است چنین اثری داشته باشند، به بیماران کمک می‌کند تا با دید بازتری نسبت به درمان تصمیم بگیرند. در ادامه داروهایی که ممکن است باعث ریزش یا نازک شدن مو در بیماران ام‌اس شوند را بررسی خواهیم کرد.

• تری‌فلونوماید  (Aubagio): یکی از رایج‌ترین داروهایی است که با نازک شدن مو مرتبط شده است. برخی بیماران تجربه کرده‌اند که این عارضه چند ماه پس از شروع مصرف ظاهر شده اما به مرور بهبود یافته است.

• اینترفرون بتا-1a  (Avonex، Rebif) و اینترفرون بتا-1b   (Betaseron): برخی مطالعات نشان داده‌اند که تعداد قابل توجهی از افراد در حین مصرف این داروها دچار ریزش مو شده‌اند، گرچه این مشکل معمولاً موقتی است.

• دی‌متیل فومارات (Tecfidera): یکی از داروهایی که در مواردی گزارش‌هایی از نازک شدن مو در مصرف‌کنندگان آن وجود دارد، اما این اثر معمولا خفیف و برگشت‌پذیر است.

• ناتالیزوماب (Tysabri) و فینگولیمود  (Gilenya): گرچه احتمال بروز ریزش مو در مصرف این داروها کمتر گزارش شده، اما همچنان ممکن است در برخی افراد دیده شود.

• آلمتوزوماب (Lemtrada) و کلا‌دری‌بین  (Mavenclad): از داروهای قوی‌تر درمان ام‌اس که ممکن است با عوارض جانبی متعددی همراه باشند، از جمله تغییرات در رشد مو.

• می‌توکسانترون  (Novantrone): این دارو به‌طور شناخته‌شده‌تری باعث ریزش مو می‌شود، اما معمولاً بعد از پایان درمان، موها مجدداً رشد می‌کنند.

در صورت مشاهده ریزش یا نازک شدن مو در حین مصرف هر دارویی، بهتر است ابتدا با پزشک یا نورولوژیست مشورت شود. قطع یا تغییر دارو بدون نظارت متخصص می‌تواند روند درمان را مختل کند.

ریزش مو ناشی از درمان‌های مکمل ام‌ اس

در کنار داروهای تأییدشده برای درمان ام‌اس، برخی داروهای دیگر نیز برای کنترل علائم یا کاهش التهاب در دوره‌های عود بیماری تجویز می‌شوند. این داروها گرچه به‌طور مستقیم برای ام‌اس تأیید نشده‌اند، اما به دلیل خاصیت سرکوب‌کننده سیستم ایمنی، در مدیریت بیماری مؤثر هستند. با این حال، یکی از عوارض جانبی رایج در این نوع درمان‌ها، ریزش مو یا نازک شدن موها است. این موضوع معمولاً به دلیل آسیب به فولیکول‌های مو یا تغییرات ایجادشده در چرخه رشد مو اتفاق می‌افتد. در ادامه، برخی از داروهای رایج در این دسته را مرور می‌کنیم.

• استروئیدها (مانند دگزامتازون): استفاده کوتاه‌مدت از استروئیدها برای کاهش التهاب در دوره‌های تشدید بیماری رایج است. این داروها در برخی افراد باعث ضعف فولیکول‌های مو و نازک شدن مو می‌شوند، البته این اثر معمولاً موقتی است.

• آزاتیوپرین (Imuran، Azasan): دارویی با خاصیت سرکوب سیستم ایمنی که گاهی در درمان ام‌اس به کار می‌رود. یکی از عوارض احتمالی آن، ریزش مو است که ممکن است با ادامه درمان کاهش یابد یا نیاز به تنظیم دارو باشد.

• متوترکسات (Trexall، Otrexup): این دارو معمولاً برای بیماری‌های خودایمنی دیگر نیز استفاده می‌شود، اما در برخی موارد در ام‌اس هم کاربرد دارد. مصرف طولانی‌مدت آن می‌تواند به نازک شدن مو یا توقف رشد طبیعی آن منجر شود.

• سیکلوفسفامید  (Cytoxan): دارویی قوی با خاصیت شیمی‌درمانی که در موارد شدید یا پیشرفته ام‌اس مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو می‌تواند منجر به ریزش کامل مو شود، ولی در بسیاری از موارد، رشد مو پس از پایان درمان از سر گرفته می‌شود.

درمان‌هایی مثل پیوند سلول‌های بنیادی نیز که برای موارد شدید ام‌اس به‌کار می‌روند، معمولاً با دوز بالایی از داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی همراه هستند. این درمان‌ها معمولاً ریزش مو در بیماران ام اس را به همراه دارند، اما هدف اصلی آن‌ها بازسازی سیستم ایمنی و توقف روند بیماری است.

تأثیر بیماری‌های خودایمنی هم‌زمان بر ریزش مو

بیماری ام‌اس به عنوان یک اختلال خودایمنی، ممکن است هم‌زمان با سایر بیماری‌های خودایمنی در یک فرد ظاهر شود. این هم‌پوشانی نه‌تنها روند تشخیص و درمان را پیچیده‌تر می‌کند، بلکه می‌تواند باعث بروز علائم جانبی متنوع‌تری مانند ریزش مو نیز شود.

برخی از این بیماری‌ها مستقیماً به پوست و مو مربوط هستند و برخی دیگر از طریق تأثیر بر عملکرد سیستم ایمنی یا داروهای مصرفی منجر به نازک شدن یا ریزش مو می‌شوند. در ادامه، به برخی از شایع‌ترین بیماری‌های خودایمنی که می‌توانند هم‌زمان با ام‌اس وجود داشته باشند و ارتباط آن‌ها با ریزش مو اشاره خواهیم کرد.

• بیماری‌های تیروئیدی (کم‌کاری یا پرکاری تیروئید): اختلال در عملکرد غده تیروئید می‌تواند باعث برهم خوردن تعادل هورمونی شود که یکی از نتایج آن، کاهش رشد مو و حتی ریزش گسترده است.

• آرتریت روماتوئید: این بیماری التهابی مفاصل، ممکن است با داروهای قوی سرکوب‌کننده سیستم ایمنی درمان شود که خود می‌توانند به ریزش مو منجر شوند.

• بیماری‌های التهابی روده (مانند کرون و کولیت اولسراتیو): این بیماری‌ها با التهاب مزمن روده همراه هستند و علاوه‌بر تأثیر بر جذب مواد مغذی ضروری برای رشد مو، داروهای آن‌ها نیز می‌توانند در ریزش مو نقش داشته باشند.

• سندرم گیلن‌باره: هرچند این بیماری بیشتر بر اعصاب محیطی اثر می‌گذارد، اما گاهی در کنار آن، داروهای قوی‌ای تجویز می‌شود که ممکن است بر رشد مو تأثیر بگذارند.

• پسوریازیس: این بیماری پوستی می‌تواند به شکل مستقیم باعث آسیب به پوست سر شود که منجر به ریزش مو در نواحی خاصی از سر می‌شود.
• لوپوس: یکی از بیماری‌های خودایمنی پیچیده که در آن سیستم ایمنی به بافت‌های مختلف بدن، از جمله پوست و فولیکول‌های مو حمله می‌کند. ریزش مو یکی از نشانه‌های رایج لوپوس است.
• سندرم شوگرن: این بیماری بیشتر با خشکی چشم و دهان شناخته می‌شود، اما می‌تواند با مشکلات پوستی و ریزش مو نیز همراه باشد.

• آلوپسی آره‌آتا (ریزش موی سکه‌ای): یکی از اختلالات شناخته‌شده در حوزه ریزش مو، که به صورت لکه‌ای یا سکه‌ای رخ می‌دهد و مستقیماً تحت‌تأثیر فعالیت بیش‌از‌حد سیستم ایمنی است.

راهکارهایی برای تقویت رشد مو در مبتلایان به ام‌اس

ریزش مو، گرچه می‌تواند از عوارض جانبی برخی درمان‌ها یا پیامدهای غیرمستقیم بیماری ام‌اس باشد، اما در بسیاری از موارد موقتی است و قابل بهبود. با رعایت برخی نکات ساده در سبک زندگی و مراقبت‌های تغذیه‌ای و بهداشتی، می‌توان به بهبود وضعیت رشد مو کمک کرد و روند بازیابی را تسریع بخشید. در ادامه مهم‌ترین راهکارها برای تقویت سلامت مو و پوست سر آورده شده است:

مراقبت ملایم از موها و پوست سر

یکی از اولین قدم‌ها برای تقویت رشد مو، پرهیز از رفتارهای آسیب‌زننده است. استفاده از شانه‌های دندانه درشت، اجتناب از کشیدن موها و خودداری از مدل‌های مویی که باعث کشش ریشه مو می‌شوند، از اهمیت بالایی برخوردار است. همچنین، ماساژ ملایم پوست سر می‌تواند جریان خون را به فولیکول‌های مو افزایش داده و رشد را تحریک کند.

پرهیز از حرارت و مواد شیمیایی

استفاده مکرر از اتوی مو، سشوار با حرارت بالا، یا مواد شیمیایی مانند رنگ موهای قوی، می‌تواند ساختار مو را تضعیف کند. بهتر است از این موارد در دوران ریزش مو یا رشد مجدد دوری شود تا به فولیکول‌ها فرصت ترمیم داده شود.

تغذیه مناسب و متعادل

مواد مغذی نقش حیاتی در حفظ سلامت مو دارند. رژیمی سرشار از اسیدهای چرب امگا-۳، ویتامین‌های گروه B، آهن، روی، بیوتین و پروتئین می‌تواند به بازسازی و تقویت موها کمک کند. غذاهایی مانند ماهی‌های چرب، تخم‌مرغ، سبزیجات برگ‌سبز، مغزها، حبوبات و غلات کامل از منابع عالی این ترکیبات هستند.

کاهش استرس و مدیریت هیجانات

استرس یکی از عوامل مهم در ریزش موهای ناشی از بیماری‌های مزمن است. تکنیک‌هایی مانند مدیتیشن، تمرین‌های تنفس عمیق، یوگا یا حتی پیاده‌روی روزانه می‌توانند در کاهش سطح استرس تأثیر چشمگیری داشته باشند و بهبود رشد مو را نیز تسهیل کنند.

بررسی وضعیت بدنی و مکمل‌ها

برخی از ریزش‌های مو ممکن است به علت کمبودهای تغذیه‌ای مانند فقر آهن یا کمبود ویتامین B12 باشد. انجام آزمایش‌های دوره‌ای برای بررسی سطح آهن، ویتامین‌ها و سایر مواد معدنی توصیه می‌شود. در صورت تشخیص کمبود، پزشک ممکن است مکمل‌های مناسب تجویز کند.

جمع بندی

ریزش مو در بیماران ام اس می‌تواند نتیجه‌ای از عوامل مختلف باشد؛ از درمان‌های دارویی گرفته تا فشارهای روحی و شرایط هم‌زمان مانند بیماری‌های خودایمنی دیگر. نکته مهم اینجاست که در بسیاری از موارد، این ریزش موقتی و قابل برگشت است. با این حال، آگاهی، پیگیری درمان مناسب و دریافت مشاوره تخصصی نقش مهمی در بهبود وضعیت مو و بازیابی اعتماد به نفس دارند.

اگر ریزش مو به مرحله‌ای برسد که به روش‌های ترمیمی نیاز باشد، انتخاب مرکزی معتبر و تخصصی اهمیت بالایی دارد. کلینیک کاشت مو دکتر نجف بیگی با بهره‌گیری از جدیدترین روش‌های علمی و تیمی حرفه‌ای، گزینه‌ای مطمئن برای افرادی است که به دنبال بازگرداندن ظاهر طبیعی و زیبای خود هستند.

سوالات متداول